زندگی سعدی  

در کودکی پدرش را از دست داده است

مرا باشد از درد طفلان خبر

که در طفلی از سر برفتم پدر

من آن گه سر تاجور داشتم

که سر بر کنار پدر داشتم

کنون دشمنان گر بندم اسیر

 نباشد کس از دوستانم نصیر

در نظامیه بغداد درس خوانده

مرا در نظامیه ادرار بود

شب و روز تلقین و تکرار بود

خانواده اش نیز اهل علم بودند

... همه قبیله من عالمان دین بودند

مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

جهانگرد بوده

در اقصای عالم بگشتم بسی

به سر بردم ایام با هر کسی