چند بیت از حکیم ابوالقاسم فردوسی

سر ناکسان را بر افراشتن                     وز ایشان امید بهی داشتن

سر رشته خویش گم کردن است            به جیب اندرون مار پروردن است

درختی که تلخ است وی را سرشت        گرش در نشانی به باغ بهشت

گر از جوی خلدش به هنگام آب               به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب

سر انجام گوهر به کار آورد                     همان میوه تلخ بار آورد

 

تناقض گویی در شعر عبدالقادر بیدل

تناقض گویی یا پارادکس : (( تصاویری که دو روی ترکیب آن یکدیگر را نقض می کند ))

* غرور رستمی گفتم به خاکش کیست اندازد      ز پا افتادگان گفتنند زور ناتوانی ها

                                                                                 ج۱ ص ۴۲۵

فلک در خاک می غلتید از شرم سر افرازی     اگر می دید معراج ز پا افتادن ما را

ج۱ص۴۶۴

طرب مفت دل گر همه صبح بختم     ز گل کردن گریه خندیده باشد

ج۱ص۸۸۴

به عیش خاصیت شیشه های می داریم     که خنده بر لب ما قاه قاه می گرید

ج۲ص۱۶

نفس ها سوختم در هرزه نالی تا دم آخر     رسانیدم به گوش آینه فریاد خاموشی

ج۲ص۷۹۶

 

دوبیت از استاد جلال الدین همایی

 لطفعلی خان زند فرزند کریم خان پس از چندین نبرد شجاعانه با آغا محمد خان قاجار - سرسلسله پادشاهی شوم و ایران بر باد ده قاجاریه -  با مکر وحیله ابراهیم خان کلانتر و مردی ناسپاس که لطفعلی خان مهمان او شده بود دست بسته تحویل اخته خان قجر داده شد  سپس به وضعی شوم به قتل رسید و در امامزاده زید تهران دفن شد . این دو بیت از استاد جلال الدین همایی در رثای اوست :

سر انجام آن دلاور خسرو زند               به مکر ناسپاسان گشت در بند

ز روبه بازی بوزینه ای پیر                        اسیر روبهی شد بچه شیر