جهان پر شگفتی است چون بنگری

ندارد کسی آلت  داوری

که جانت شگفت است وتن هم شگفت

نخست از خود اندازه باید گرفت

تو مر دیو را مردم بد شناس

کسی کو ندارد ز یزدان سپاس

هرآن کو گذشت از ره مردمی

ز دیوان شمر مشمر از آدمی

خرد گر بدین گفته ها نگرود

مگر نیک معنیش می نشنود